Voel je je opgebrand, overvraagd, en wordt het je allemaal teveel? Of slaap je niet meer goed? Heb je het gevoel dat je achter de dingen aan loopt en jezelf kwijt raakt?
De kans op een (naderende) burn-out is dan aanwezig.
Vaak roep je heel hard: ik heb alles nog in controle, waar je eigenlijk bezig bent met de controle te verliezen. Alleen... dat aan jezelf toegeven is wel erg lastig, de kans dat het hele kaartenhuis in elkaar dondert komt dan wel heel dichtbij. En wat moet je dan? In je huidige toestand lijkt dat een onoverkomelijk obstakel, dus blijf je heel hard roepen: ik heb alles in controle!!!
Voor de korte duur werkt dit inderdaad. Op langere termijn kan je lichaam deze stress niet volhouden en zal je lichaam je in de steek laten. Heel onhandig en juist wat je nu nét niet kunt gebruiken. Dus druk je dat weg. En gaat net zolang roofbouw plegen tot het écht niet meer gaat.
En dan ben je ziek thuis!
Wat nu?
Slapen, uithuilen en proberen de draad weer op te pakken?
Of grijp je de kans aan om toch met je eigen ontwikkeling aan de slag te gaan?
Onze hersenen zitten heel mooi in elkaar en zijn door de eeuwen heen gespecialiseerd om ons te laten overleven.
Wat is een trauma?
Zoals ik het gebruik is trauma een situatie geweest waar het nodig geweest is om jezelf te beschermen om te kunnen overleven. Dit kan bijvoorbeeld zijn bij een auto-ongeluk: de gebeurtenis zelf parkeren en doorgaan met je leven. Of als kind, waar thuis misschien niet de ideale aanwezige liefdevolle omgeving was die een kind nodig heeft: gewoon omdat je ouders het druk hadden met andere dingen. Voor een kind ook zo ingewikkeld dat er een afsplitsing komt en het kind zich zo gaat aanpassen dat het de ouders zo goed mogelijk pleziert. Doodgewoon omdat een kind afhankelijk is van zijn ouders en zonder niet kan overleven.
En we hebben allemaal een mechanisme om de dingen die niet leuk zijn weg te duwen. 'Doorgaan met ademhalen'. Echter we duwen ook een stukje van ons zelf hiermee weg. En hollen onszelf uit. Gewoon overlevingstrategie. Mogelijk zelfs dat je in een slachtoffer rol stapt. Iedereen en alles is tegen mij.
Zodra je ziet dat je zelf het roer in eigen handen kunt nemen en wilt veranderen, is het heel fijn om hierbij toch iemand te vinden die je kan vertellen en laten ervaren hoe dit te doen. Een ervaringsdeskundige. Iemand die zelf ook traumatische ervaringen heeft gehad en daar ook mee aan de slag is gegaan. En door heeft geleerd om anderen ook te kunnen helpen. Omdat ik het ook fijn heb gevonden om mensen tegen te komen en op te zoeken die mij hebben kunnen helpen.
Mijn verleden is nu voor mij een bron van ervaring om anderen (jou?) te helpen om ook het leven te leven. Niet alleen maar overleven. Ik doe waar ik gelukkig van wordt. Jij ook?